הערים המשותפות יכולות וצריכות להוות מודל של יחסים טובים בין יהודים וערבים.
يمكن للمدن المشتركة ويجب أن تكون نموذجًا للعلاقات الجيدة بين اليهود والعرب.
אבל האמת היא שברובן יש פערים גדולים בין יהודים לערבים: התשתיות בשכונות הערביות מוזנחות, ללא היצע מספק של גני שעשועים ופארקים, ובחלקן אין אפילו השקעה בסיסית במדרכות, אספקת חשמל סדירה, או איסוף זבל; אין מספיק מוסדות חינוך לציבור הערבי; אירועי התרבות לא מותאמים לחברה הערבית.
لكن الحقيقة أن معظمها لديها فجوات صعبة بين اليهود والعرب: البنية التحتية في الأحياء العربية مهملة، دون وجود كافٍ من الملاعب والمتنزهات، وفي بعضها لا يوجد حتى استثمار أساسي في الأرصفة، وإمدادات الكهرباء المنتظمة، أو جمع القمامة؛ لا توجد مؤسسات تعليمية كافية للجمهور العربي. لا تتكيف الأحداث الثقافية مع المجتمع العربي.
ככה אי אפשר לבנות חיים משותפים. ככה אי אפשר לחיות ביחד.
هكذا يستحيل بناء حياة مشتركة. بهذه الطريقة من المستحيل العيش معا.
אבל יש דרך אחרת.
لكن هناك طريقة أخرى.
חתמו והצטרפו להתחייבות:
وقّعوا وانضموا الى التعهد:
גם אני דורשת.ת שוויון בשירותים לכל תושבי הערים המעורבות, יהודים וערבים.
أنا أيضاً أطالب المساواة في الخدمات لكل سكان البلدات المختلطة، يهوداً وعرباً.
